Fot. Fotolia
Krótka historia świętego Herberta
Urodził się około roku 970 w Wormacji w Niemczech, a wychowywał się w klasztorze benedyktynów w Lotaryngii. Nic dziwnego, że dzieciństwo i młodość spędzone w takiej atmosferze sprawiły, iż młody Herbert również chciał zostać zakonnikiem, jednak plany ojca co do kariery syna były inne. Kazał mu wrócić do Wormacji i objąć kanonię. Herbert już jako młody kapłan cieszył się dużym zaufaniem równie młodego cesarza Ottona III. Owocowało to pokonywaniem w szybkim tempie kolejnych szczebli kariery duchownego. Herbert został kanclerzem diecezji, a w roku 998 arcybiskupem Kolonii. Był wiernym i oddanym przyjacielem cesarza, towarzyszył mu również w jego ostatnich chwilach. Po śmierci Ottona III Herbert przez jakiś czas był przeciwny objęciu sukcesji po cesarzu przez Henryka II. Wkrótce jednak obaj uroczyście się pogodzili i odtąd wspólnie działali na rzecz państwa i dla dobra ludzi.
Polecamy: Wyszukiwarka imion
Herbert do dziś mógłby służyć jako wzór człowieka i kapłana. Był łagodny i spokojny a jednocześnie bardzo wymagający; świątobliwy a przy tym mocno znający realia życia ziemskiego, wartość pieniądza. Zdając sobie sprawę z ludzkiej ułomności, z pokus, jakie wiążą się z zarządzaniem dużym majątkiem, Herbert osobiście pilnował, aby jego pieniądze były zawsze sprawiedliwie dzielone między potrzebujących. Modlitwy biskupa Herberta miały szczególną moc, można powiedzieć, że zanoszone przez niego prośby modlitewne rzadko spotykały się z odmową. Pewnego razu – jak mówi legenda – modły Herberta sprowadziły ulewne deszcze, co uratowało zbiory i pozwoliło uniknąć klęski głodu. Herbert zmarł w 1021 roku.
Polecamy: Jak wybrać imię dla dziecka?
Kiedy modlimy się do św. Herberta?
Świętego Herberta wzywa się w modlitwach podczas suszy.
Dzień św. Herberta – 16 marca.
Źródło: Słownik patronów chrześcijańskich, Janina Kryńska, Wyd. Printex
