Święta Aleksandra żyła najprawdopodobniej w III/IV wieku naszej ery. Przyszła na świat w Ankarze, wówczas zwanej Ancyrą, leżącą w Galacji. O jej życiu nie wiemy zbyt wiele, była ona zapewne prostą dziewczyną, więc trudno by przekaz o jej losie zachował się do naszych czasów. Jednak już wiadomość o jej męczeńskiej śmierci przetrwała w świadomości ludzi oraz zapiskach chrześcijańskich.
Legenda głosi, że Aleksandra z Galacji wraz ze swoimi sześcioma towarzyszkami odmówiła wzięcia udziału w procesji ku czci Artemidy i Ateny. W tamtych czasach, czyli przed nastaniem panowania Konstantyna Wielkiego często starano się na siłę jednoczyć ludność poprzez wiarę, a wszelkie odstępstwa karano surowo, zwykle śmiercią. Dzieje męczenników chrześcijańskich są powszechnie znane i udowodnione, najsławniejsze zapewne będą prześladowania Nerona.
Zobacz także: Św. Andrzej - kaznodzieja i apostoł
I w tej sytuacji niesubordynacja ze strony dziewcząt spotkała się z ostrą reakcją ze stroną władz. Aleksandra wraz ze swoimi towarzyszkami, których imiona niestety nie zachowały się do naszych czasów, została utopiona w okolicznych mokradłach. W Kościele katolickim za jej dzień uznaje się 20 marca.
Przy okazji świętej Aleksandry należałoby również wspomnieć i innego męczennika o imieniu Teodot. On to bowiem, nie mogąc znieść okrutnej kary wymierzonej dziewczętom, postanowił wydobyć ich ciała w bagna, a następnie pochować na sposób chrześcijański. Niestety czyn jego został odkryty przez żołnierzy. Spotkała go bardzo sroga kara. Na początku go męczono, a później ścięto.
Zobacz także: Jak żył święty Marcin?
Samo imię Aleksandra wywodzi się z Grecji i jest żeńskim odpowiednikiem imienia męskiego. W Polsce pierwsze jego zapisy pojawiły się w XIV wieku, jak dowodzą znane nam źródła. Swój renesans przeżywał na przełomie XIX i XX wieku za sprawą Henryka Sienkiewicza, który tym imieniem nazwał jedną ze swoich bohaterek Potopu.